ค่ายอาสาฯจังหวัดตาก…..............

ค่ายอาสาฯจังหวัดตาก…..............

เก็บตกก่อนออกค่าย

18.35น. ก่อนออกเดินทางอยากบอกว่า ห้า~~แวะไปหาไรกินร้านข้างๆวิลัย(เดินตามกลิ่น) ไปกัน 7 คน มันก็ตลกมั๊ยว่า..สั่งกับข้าวเหมือนกันกลัวว่าจะไปไม่ทันรถออก แต่บังเอิญ!!! พี่ดันโทรมาบอกว่า..แนนสั่งข้าวให้พี่ด้วย 7 ชุด เหอะๆ >>> สรุปแล้วไอ้เรารีบเพื่อคัย

วันนี้คงไม่มีอะไรมาก แค่รอเวลาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย

แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราออกค่าย และครั้งนี้ก็เช่นกัน มันยังคงสนุกสนานเหมือนเดิม เพลงแรกที่ดังขึ้นคือ..เพลง (มันของคู่กัน)คงไม่ต้องบอกนะว่าเสียงกลองดังขึ้นว่าอะไรจะเกิดขึ้นอิอิ.......มันก็ดังไง

หล่ะ^^

ถึงแล้วเมืองตาก เฮ้อถึงซะทีตากแต่จุดหมายของเราคือโรงเรียนตำรวจตะเวนชายแดนบ้านแสมใหญ่ ตำบลสามหมื่น อำเภอแม่ละมาด

จังหวัดตาก

ตอนนี้เรากำลังอยู่อำเภอแม่ละมาด เราจะต้องขนของย้ายไปยังรถอีกคันเพื่อจะได้เดินทางอย่างสะดวก กว่าจะขนเสร็จก็ประมาณเก้าโมงไปแล้ว หมดแล้ว!!!!ต่อจากนี้คือการเดินทางอย่างแท้จริง.......

ต้นไม้ เสียงนก หมอกที่กำลังจะจางหายไปกับแสงแดดอ่อนยามเช้า บรรยากาศทิวทัศน์มันยังกะฝันเลยหล่ะ แต่ติดที่ว่าเส้นทางมหาโหด(ถนนเก่ามากๆ) ตับไตไส้พุงคงจะสลับที่กันหมดแล้ว สงสัยหลังจากกลับแล้วต้องไปตรวจเช็คร่างกายซะหน่อย ไกลแสนไกลสุดโค้งขอบฟ้า....มันนานจริงๆ กว่ารถจะวิ่งผ่านสักคันรอเป็นชั่วโมง ว้าวววว!!!!!!ถึงแล้วขอบคุณพระเจ้า พอมาถึงพวกเราก็ไปประชุมกันที่โรงอาหารของเด็กๆที่นั้น แนะนำตัวกับผู้อำนวยการให้รู้จัก ต่อไปเราจะไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของที่นั่นที่ที่ทุกคนเคารพนัพถือกัน พอไหว้เสร็จก็กินข้าว กินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว พี่นัดประชุมอีกที่บ่ายสองโมงเจอกัน ค่ายนี้ได้เริ่มแล้ว

แบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่ๆ กลุ่มแรกไปรื้ออาคารเรียนออก ส่วนอีกกลุ่มไปขนทรายเข้าโรงเรียน(ฉ๊านนนนนนนเอง)ขนจากคลองน้ำไหล...เอ้า!!คนละไม้ละมือ ทั้งหมดก็สามคันรถกระบะมือระบมไปตามๆกันTT_____TT

แป๊บเดียวสี่โมงเย็นแระ พี่เลยพาไปเล่นน้ำตกอิอิ...แต่น่าเสียดายอีกครั้งเราดันเป็นวันนั้นของเดือน(ค่ายที่แล้วก็เป็นเง้อเซ็งเลย) หกโมงเย็นกินข้าว อยากบอกว่าเป็นอาหารที่สุดแสนจะอร่อยมากมาย (น้ำพริกกระปิ ไข่เจียว) อาหารย่อยสักพักก็ตามด้วยกิจกรรมสันทนาการ วันนี้คืนแรกของค่าย กิจกรรมเลยไม่มากเท่าไหร่ แต่พรุ่งนี้สิ ลุย!~

“ ผ่านไปอีกวันแล้วนะไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นกับวันพรุ่งนี้แต่วันนี้ฉันทำเต็มที่ที่สุดแล้ว “

เก็บตกก่อนกลับ

“ เพลงรักน้อง “

เจ้านกน้อยล่องลอยโผล บิน

จากแผ่นดินทะเลสีคราม

ความเหงาเอยเหมือนคอยเหยียบย่ำให้ทรมาน

ฝ่าลมแล้วด้วยแรงท้าทาย

สู่จุดหมายที่ไกลริบตา

เพียงพบเธอทุกวันเห็นหน้าอิ่มเอิบดวงมาลย์

* ดอกไม้แย้มกลีบ บานแล้วในใจฉัน

จงหอมชั่วนิรันดร์มิโรยร่วงผ่านจากใจเราผอง

จงมอบความรักด้วยใจพักดี มอบชีวีให้เธอคุ้มครอง

** ความหวังดีจงมาปกป้องทั้งตื่นและฝัน

เก็บตกก่อนกลับ

ภาษากะเหรี่ยงวันละคำ วันนี้เสนอคำว่า

เง หมายถึง สวย

แนนเง หมายถึง แนนสวย 555

17-10-52

17-10-52

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ทำค่าย

วันนี้ตื่นตั่งแต่ตีสี่เพื่อจะมาทำอาหารให้กับทุกๆคนในค่ายได้ทานกัน อะไรเยอะแยะไปหมดเลยวันนี้ครัววุ่ยวายหรือว่ามันวุ่นวายแบบนี้อยู่แล้วนะเหอะๆ กว่าจะได้กับข้าวแต่ละอย่างกว่าจะหั่น ต้ม นึ่ง สารพัดนานาอาหาร เราไม่ได้ทำให้เฉพาะชาวค่ายทานแต่เราทำให้คนทั้งโรงเรียนทานด้วยมั้งมันก็เลยดูวุ่นวายยยยยยย

เพื่อนบอกว่าเป็นเพราะเรามาอยู่นะเนี่ยกับข้าวถึงได้อร่อยกว่าทุกวัน^^/*O* 555 มันเป็นไปได้หริอนี่

คืนนี้มีพิธีเทียนที่ชาวค่ายจะทำกันกันครั้งในคืนสุดท้ายของค่ายอาสาฯซึ่งเป็นพิธีที่ศักดิ์สิทธิ์มากและหลังจากนั้นก็จะมีพิธีเปิดใจสำหรับชาวค่ายหลังจากนั้นก็มีมินิปาตี้ NURSเล็กๆบนดอยสูงอิอิ

หากมีโอกาสเราคงได้มาร่วมทำค่ายกันอีกนะ

(คนอย่างพวกเราชอบอาสาฯ)

ปล. ไปซื้อของฝากที่แม่เมย จ.ตาก

16-10-52

16-10-52

เช้าวันนี้ตื่นตั้งแต่เช้าเพราะต้องมาออกกำลังกาย พี่บอกว่าจะต้องคิดคนละท่าเพื่อนำเพื่อนๆแต่เราคิดนะ>>>สงสัยพี่คิดท่าออกกำลังกายไม่ออกโดยเพราะคนนำ อิ อิ

ส่วนวันนี้ก็ออกโครงสร้างเหมือนเดิม ที่แรกนึกว่าจะได้ก่ออิฐก่อปูนที่ไหนได้ก็ไปขนทรายเข้ารงเรียนทั้งเช้าทั้งบ่าย งานวัน พรุ่งนี้ก็จะมีก่ออิฐด้านหน้าอาคารเรียนเพราะวันนี้ก่อด้านหลังก่อน อาจารย์ ตชด. บอกว่าคงจะเสร็จประมาณค่ำๆใกล้ จะได้เห็นความสำเร็จแล้วสินะเรา

เฮ้อ!!!ไม่อยากกลับเลยยยยยยอยากออกเดินทางแบบบนี้ต่อจังง

อ่ะ!!! วันนี้มีแขกรับเชิญมาด้วยคือ พี่เกี้ยวมาช่วยเป็นหัวหน้านำสันทนาการโดยเฉพาะ ตั้งแต่ทำค่ายมาค่ายนี้แหละสันได้ใจจริงๆ

15 – 10 - 52

15 – 10 - 52

วันนี้ตื่นตั้งแต่ตีสี่เพื่อจะเข้าเวร หกโมงเช้าง่วงก็ง่วง มืดก็มืด น่ากลัวก็น่ากลัว ไม่รู้จะทำอะไร เพื่อนอีกคนก็เล่นโดมิโน่ โอ๊ยยยยง่วง งั้นของีบก่อนนะทุกคนแป๊บเดียวเองอิอิ สักพักเพื่อนก็มาปลุก ไม่รู้จะทำอะไรเลยเล่นต่อเพลงมันซะเลยอิอิสนุกมากๆ เอาเป็นว่าวันนี้คนที่นอนอยู่ตรงกับห้องเข้าเวรไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลยหล่ะ...เช้าแล้ว

และอีกวันหนึ่งที่เราอยู่โครงสร้าง วันนี้ไปตัดไม้ไผ่ที่นอกหมู่บ้าน>>>ครูใหญ่แบบว่าขับรถไม่ดู รถ-ถนน-คนเลยที่เดียว555ขาซิ่งประจำดอย

พอมาถึง รร. ก็ต้องเก็บไม้ลงจากรถ แผ่ไม้ไผ่ กว่าจะเสร็จก็ตั้งนาน ไปๆๆๆๆไปอาบน้ำกันวันนี้สันทนาการเขาหนุกจริงๆ

ฝันดี............

14 – 10 - 52

14 – 10 - 52

วันที่สองของการมาค่ายแล้ว นึกว่าจะได้อยู่เวรที่ไหนได้เป็นพี่ปีสามอยู่ทั้งหมด^^ มันเป็นแสดงถึงความเสียสละกันใหม่หมู่คณะ น่าชื่นชมมั๊ยหล่ะ(คัยไม่ชื่นแต่เราชม) ฝนตกประมาณตีสี่ เอ๊ะ.. ได้ข่าวว่าเราตากผ้าไว้มะใช่หรอ555 เปียกในที่สุดก็เปียกจริงๆ

พี่แบ่งออกเป็นสามโครง โครงแรกโครงสร้าง . สวัสดิการ . โครงสอน......ส่วนเราหรอไม่รู้คิดงัยให้เราอยู่แต่โครงสร้าง ตั้งแต่ทำค่ายมาได้อยู่แต่โครงสร้าง สงสัยจะเห็นเราเป็นผู้หญิงบอบบางมั้ง555เลยให้ทำแต่งานหนักๆ

กินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำงาน มีทั้งถอนตะปู ทุบปูน ลื้ออาคาร ล่อนทราย เง้ออออออไม่ขอบรรยายแระกันนะบอกได้เลยว่า เหนื่อยโคตร

อาบน้ำ กินข้าวเย็น สันทนาการ ประชุมสรุปโครงแต่ละโครงที่ทำมาทั้งวัน และนัดแนะเตรียมคนเข้าทำงานตามโครงต่างๆสลับผลัดเปลี่ยนกันไป ทุกคนจะต้องได้ทำกันทุกโครง

ผ่านไปอีกวันแล้วนะ เวลาที่เราจะทำอะไรดีดีให้กับใครสักคนเนี่ย เวลามันช่างผ่านไปเร็วจริงๆ ว่ามั๊ย......

อ่ะๆๆๆๆๆๆเข้าเวรตั้งแต่ตีสี่ถึงหกโมงเช้า

ถึงแล้วเมืองตาก

ค่ายอาสาฯจังหวัดตาก…..............


เก็บตกก่อนออกค่าย
18.35น. ก่อนออกเดินทางอยากบอกว่า ห้า~~แวะไปหาไรกินร้านข้างๆวิลัย(เดินตามกลิ่น) ไปกัน 7 คน มันก็ตลกมั๊ยว่า..สั่งกับข้าวเหมือนกันกลัวว่าจะไปไม่ทันรถออก แต่บังเอิญ!!! พี่ดันโทรมาบอกว่า..แนนสั่งข้าวให้พี่ด้วย 7 ชุด เหอะๆ >>> สรุปแล้วไอ้เรารีบเพื่อคัย
วันนี้คงไม่มีอะไรมาก แค่รอเวลาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราออกค่าย และครั้งนี้ก็เช่นกัน มันยังคงสนุกสนานเหมือนเดิม เพลงแรกที่ดังขึ้นคือ..เพลง (มันของคู่กัน)คงไม่ต้องบอกนะว่าเสียงกลองดังขึ้นว่าอะไรจะเกิดขึ้นอิอิ.......มันก็ดังไง
หล่ะ^^


ถึงแล้วเมืองตาก เฮ้อถึงซะทีตากแต่จุดหมายของเราคือโรงเรียนตำรวจตะเวนชายแดนบ้านแสมใหญ่ ตำบลสามหมื่น อำเภอแม่ละมาด
จังหวัดตาก
ตอนนี้เรากำลังอยู่อำเภอแม่ละมาด เราจะต้องขนของย้ายไปยังรถอีกคันเพื่อจะได้เดินทางอย่างสะดวก กว่าจะขนเสร็จก็ประมาณเก้าโมงไปแล้ว หมดแล้ว!!!!ต่อจากนี้คือการเดินทางอย่างแท้จริง.......










ต้นไม้ เสียงนก หมอกที่กำลังจะจางหายไปกับแสงแดดอ่อนยามเช้า บรรยากาศทิวทัศน์มันยังกะฝันเลยหล่ะ แต่ติดที่ว่าเส้นทางมหาโหด(ถนนเก่ามากๆ) ตับไตไส้พุงคงจะสลับที่กันหมดแล้ว สงสัยหลังจากกลับแล้วต้องไปตรวจเช็คร่างกายซะหน่อย ไกลแสนไกลสุดโค้งขอบฟ้า....มันนานจริงๆ กว่ารถจะวิ่งผ่านสักคันรอเป็นชั่วโมง ว้าวววว!!!!!!ถึงแล้วขอบคุณพระเจ้า พอมาถึงพวกเราก็ไปประชุมกันที่โรงอาหารของเด็กๆที่นั้น แนะนำตัวกับผู้อำนวยการให้รู้จัก ต่อไปเราจะไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของที่นั่นที่ที่ทุกคนเคารพนัพถือกัน พอไหว้เสร็จก็กินข้าว กินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว พี่นัดประชุมอีกที่บ่ายสองโมงเจอกัน ค่ายนี้ได้เริ่มแล้ว
แบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่ๆ กลุ่มแรกไปรื้ออาคารเรียนออก ส่วนอีกกลุ่มไปขนทรายเข้าโรงเรียน(ฉ๊านนนนนนนเอง)ขนจากคลองน้ำไหล...เอ้า!!คนละไม้ละมือ ทั้งหมดก็สามคันรถกระบะมือระบมไปตามๆกันTT_____TT
แป๊บเดียวสี่โมงเย็นแระ พี่เลยพาไปเล่นน้ำตกอิอิ...แต่น่าเสียดายอีกครั้งเราดันเป็นวันนั้นของเดือน(ค่ายที่แล้วก็เป็นเง้อเซ็งเลย) หกโมงเย็นกินข้าว อยากบอกว่าเป็นอาหารที่สุดแสนจะอร่อยมากมาย (น้ำพริกกระปิ ไข่เจียว) อาหารย่อยสักพักก็ตามด้วยกิจกรรมสันทนาการ วันนี้คืนแรกของค่าย กิจกรรมเลยไม่มากเท่าไหร่ แต่พรุ่งนี้สิ ลุย!~
“ ผ่านไปอีกวันแล้วนะไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นกับวันพรุ่งนี้แต่วันนี้ฉันทำเต็มที่ที่สุดแล้ว “

ค่ายอาสาครั้งแรก ต่อ4

วันที่หก

วันของการเดินทางไกล ว่าแล้วก็นึกถึงตอนที่ตัวเองเข้าค่ายลูกเสือ พวกเพื่อนๆตื่นตั้งแต่ตี5 ทานข้าวตั้งแต่เช้าเลยแต่เวลาออกเดินทางจริงๆก็เกือบเก้าโมงแล้ว พอดีเรานั่งอยู่แถวๆนั่นเลยอดไม่ได้ อิอิ งั้นก็ไปเดินด้วยกันนะเด็กน้อย เหลืออยู่ประมาณ 2 – 3 กลุ่มยังเตรียมตัวทัน (เย้ๆๆได้ไปแล้ว) ท่าจะสนุกแหะ เหนื่อย ล้า ร้อน หิวน้ำ ท้องทุ่ง ควาย => ไล่เพื่อนอีกกลุ่มที่เดินหลงทางอิอิ วิ่งมาราธอนเลยเอ้า!!!วิ่งเร็วๆจะเอาใจช่วย สนุกจริงๆมีทั้งหมด 8 ฐาน เราเดินได้แต่ 6 ฐานเฮ้อเหนื่อยมากมาย จากอาการปวดวันนี้ของเดือน เลยต้องนั่งรถอาจารย์ที่ผ่านมาพอดี หว๊าเสียดายจัง! เดินต่อไปนะพี่ๆน้องๆจะเป็นกำลังใจให้แล้วกัน

เย้ๆๆๆมาแล้ว เราก็ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ได้แต่เอาน้ำเย็นๆไปให้พี่เค้า คงจะเหนื่อยกันน่าดูชม อิอิ ตอนบ่ายก็มีกิจกรรมเข้าตามฐานมีทั้งหมด 6 ฐานช่วงแรกให้เด็กประถมเข้าก่อน อืม...ก็สนุกดี แต่ช่วงบ่ายเด็กมัธยมเข้าช่วงนี้เด็กมันยังเล่นสนุกกันอยู่เลยมีสีสันขึ้นมาบ้าง โดยเฉพราะกลุ่มน้องเบียร์กับน้องเหมาๆ กร๊ากกกกก เรียกเสียงฮือฮาได้มากเลยหล่ะ กลุ่มนี้มีผู้ชายสองคนนอกนั้นก็..............เป็นกันหมด 555 เด็กๆเค้าก็น่ารักดี

เย็นๆก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ ส่วนเด็กๆก็ทำอาหารกินกันเอง สนุกสนานตามวัย ว่าแต่เด็กๆไม่เหนื่อยกันบ้างรึไงเนี่ย = =*

เริ่มมืดแล้วสาวๆระบำชาวไพร/น้องดาวก็เริ่มแต่งตัวกันแล้ว ว้าวววววถึงเวลาแสดงแล้ว........การแสดงเริ่มขึ้นโดยการแสดงของเด็กกองสามทั้งหมดมีอยู่สี่กอง และเราก็ได้รับเกียจติเป็นเด็กกองห้า555 พี่ๆค่ายอาสาฯอาจารย์เรียกอย่างนั้นอ่ะ......จนเวลาล่วงเลยผ่านมาจนถึงสี่ทุ่มการแสดงก็จบลงอย่างสวยงาม เหนื่อย!!!!!มันส์!!!!!

ปล. เมื่อตอนเช้า ผอ. บอกว่าจะพาไปเลี้ยงขอบคุณพวกเราตอน สิบโมงเช้า (อิอิจะล้างท้องไว้รอนะคะ)

.........................................................แล้วเจอกันพรุ่งนี้ทุกคน.........................................

วันที่เจ็ด

วันนี้ตื่นสายกันทุกคน เมื่อคืนอาจารย์บอกว่าจะให้พี่ๆอาสาฯมานำน้องออกกำลังกาย แต่เท่าที่ดู คือ ทุกคนตื่นสายกันหมด เหอะๆ

สายๆสักหน่อยพี่ๆที่เป็นหัวหน้าโครงต่างๆไปสำรวจงานที่ทำไว้ ส่วนเราหรอ^^ก็เตรียมตัวไปเที่ยว มีเล่นน้ำด้วยให้เตรียมเสื้อผ้าไปด้วยที่ลืมไม่ได้คือ ล้างท้องไว้กินของฟรี 555

ถึงแล้วแม่น้ำมูล (บุ่งสระพัง) เราเหมาหมดเลยสี่แพนั่ง ไม่อยากบอกว่าอาหารเยอะมากๆประเดิมด้วยยำสาวโคโยตี้ (กุ้งเต้น) แ ล้วจะมีใครกินมะเนี่ยอาจารย์ ตามด้วยส้มตำ ยำเล็บมือนาง หม้อไฟสองหม้อ ไก่อบอีกสองตัว ปลาช่อนเผาตัวโตอีกสองตัว อ่า!!!อิ่มมากมายกินอิ่มก็เล่นน้ำ ^^ (ผอ. บริการดีมาก) ตอนเล่นน้ำสนุกมากมีกิจกรรมเยอะจริงๆคงจะเล่าไม่หมดเอาเป็นว่า สนุก!!! ของแถมคือ ได้ผิดสีแทนตามมา ก็ดันเล่นน้ำกลางแดดจร้าเลยอ่ะนะ

ตอนเย็นก็มีพิธีเทียน คือพิธีที่ทุกคนจะได้บอกถึงความรู้สึกที่ได้มาอยู่ค่ายมาอยู่ร่วมกับคนอื่น มาทำงานเป็นทีม มาสร้างความกลมเกลียวความสามัคคีระหว่างพี่น้อง มีอะไรก็พูดออกมาให้หมด (ซึ้งจนร้องไห้กันเป็นแถว) ใช้เวลานานมาก......

พี่ๆเพื่อนๆพูดกันหมดแล้วก็แยกย้ายกันไปนอน พิธีนี้ทำให้เราชาวค่ายทุกคนมีความสุข ความจริงใจและรักกันมากขึ้น (ดีมากเลย) พรุ่งนี้เช้าเราจะไปเที่ยวแล้วก็จะเลยกลับไปขึ้นรถไฟกลับกรุงเทพฯกัน ที่สถานีรถไฟวาริชภูมิเวลา 19.30 น.

วันที่แปด

ตื่นๆๆๆๆๆ..........เช้าแล้วทุกคน อิอิ เตรียมกระเป๋าเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ทุกคนไม่อยากกลับกันเลย (โลกแห่งความเป็นจริง....>>>> เกื้อการุณย์ 555) ที่นี่ให้อะไรเราหลายๆอย่าง โดยเฉพราะสิ่งศักสิทธิ์ที่ช่วยปกป้องพวกเราตลอดการทำค่าย

ทุกคนคะขึ้นรถได้แล้ว (ใจหายเหมือนกันนะเด็กๆมาส่งขึ้นรถกันเพียบมีทั้งร้องไห้ด้วยโอ๊ยยยยย!!!!อยากจะร้องไห้ตาม พูดแล้วก็เศร้า

สถานที่แรก ที่เราไปถล่มคือ เขื่อนปากมูลแต่เค้าปิดทำการเลยอด เราเลยไปที่ช่องเม็กเพื่อข้ามฝากไปที่ประเทศลาว โอ๊ะโอ!! เราลืมบัตรประชาชนมาด้วยตายแล้ว!!คนเดียวเท่านั้นคือเราเอง ทำเอาทุกคนวุ่นวายไปหมดแต่ก็ยังพอได้อย่างน้อยเราก็จำเลขบัตร ประชาชนได้ โชคดีไป โย่วๆๆๆ สบายดีลาว.............................................

.....ทุกความทรงจำจะอยู่ในความรู้สึกของเราเสมอตราบที่ยังหายใจอยู่....

ค่ายอาสาครั้งแรก ต่อ 2(แม่สาวโครงสร้าง)

วันที่สามของการมาอยู่ค่ายนี้

วันนี้เรามาอยู่โครงสร้าง ทาสีอาคารเรียน ตื่นเต้นมากๆ55ที่ตื่นเต้นเพราะวันนี้มีผู้ปกครองเด็กๆอนุบาล 1 2 3 มาประชุมเยอะแยะไปหมด แดดร้อนจัดจนจะเป็นลม(ช่วงเดือนที่ร้อนที่สุดของไทย)แต่สนุกมากกว่านะกับการทาสีอาคารเรียน โดยมีภารโรง ผู้ใหญ่บ้านและชาวบ้านบางส่วนที่มาช่วยพวกเราทาสี ทีแรกก็ดูไม่ค่อยได้แต่พอหลังๆไปค่อยเริ่มคล่อง 55ไม่แพ้ผู้ชายเลยหล่ะจะบอกให้ ทำเช้า - เย็นก็ไม่เสร็จเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยทำใหม่แล้วกัน
สรุปโครง,อ่านจดหมายที่เขียนไว้ให้บัดดี้ฟัง(เหนื่อยยยยยยยกายแต่ีรู้สึกสบายใจนะ)

วันที่สี่
อยู่โครงสวัสดิ์ ไม่อยากบอกเลยว่าเป็นวันนี้นั้นของเดือนจนได้ (อ่ะโค ตะ ระ เซ็งเลย) ปวดท้องมากมาย สงสัยเป็นเพราะเมื่อวานทำงานหนักแล้วอากาศก็ร้อนเลยกินน้ำเย็นไปเต็มที่ วันนี้ไม่ได้ทำอะไรเลยนอนทั้งวัน เฮ้อเบื่อจังไม่ได้ทำอะไรช่วยเพื่อนๆเลย

......ผ่านไปอีกวันแล้วสินะแนนนี่.......

วันที่ห้า
วันนี้ก็อีกวันที่พี่ไม่ให้เราออกไปช่วยเลย แต่ก็ไปแจมๆกับโครงสร้างเพราะโครงนี้เค้ายังไม่เสร็จต้องเพิ่มเติมอะไรนิดหน่อย แต่พอตอนบ่ายๆก็เริ่มซักซ้อมละครเพื่อจะไปแสดงรอบกลองไฟกับเด็กๆ มีรำระบำชาวไพร ดาวมหาลัยแล้วก็มีบูมด้วย
ตอนเย็นๆพี่ก็ถามว่ามีคัยบ้างที่อยากจะไปเดินทางไกลกับน้องๆบ้าง (ตรงกับเด็กๆเข้าค่ายลูกเสืิอพอดี) ตอนแรกๆก็มีแค่สองคนหลังๆเพิ่มมาอีก 7 - 8 คน เราอยากไปแต่พี่ห้ามเพราะกลัวจะไม่สบายยิ่งกว่าเดิม (พลาดแล้วเรา)

"""""หลับก่อนนะ ราตรีสวัสดค่ะ"""""
____ nanny_____

ค่ายอาสาครั้งแรก ต่อ1

เช้าวันที่9 ของเดือน
(วันที่สองของค่าย) พี่แบ่งงานให้ตั้งแต่เมื่อนคืนแล้ว ส่วนเราหรอได้ไปอยู่โครงส่งเสริม(วิถีชุมชน) พี่พาเราไปสอบถามความเป็นอยู่ของชาวบ้านให้ความรู้เรื่อง ความดันโลหิต,เบาหวาน,โรคคนแก่ จากนั้นได้แบ่งคนกันเพื่อไปคนละเส้นทางเพราะเวลาไม่พอ
(อยากบอกว่าประสบการณ์จากตัวหนังสือหรือจะสู้ประสบการณ์จริงกับตัวเอง)..........

ยามบ่ายแดดแก่ๆ.....เหนื่อยล้าจากการเดินทางตากแดด เราก็เลยเดินไปที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กของที่นั่นมีแต่เด็กๆที่น่ารักกันทั้งนั้นเลย เด็กๆสนุกสนานกันเต็มที่เราได้เห็นเด็กๆหัวเราะทำให้เรามีความสุขมากแล้วหล่ะ(คนแก่)

คืนนี้เป้นวันแรกที่ปฏิบัติภาระกิจสินะ ก่อนพี่ๆก็สรุปโครงแต่ละโครงที่ได้ไปทำมาวันนี้ให้ฟัง และอุปสรรคในการทำงาน
อิอิ หลับก่อนนะฝันดีค่ะชาวค่ายทุกๆคน

ค่ายอาสาครั้งแรก

วันแรกของการเดินทางไปค่ายอาสาฯที่บ้านดง อำเภอดอนมดแดง จังหวัดอุบลราชธานี 7-15 มีนาคม
มันช่างเงียบเหงาจนได้ยินเสียงหัวใจของฉันมันเต้นดัง แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ไปค่ายมากๆ เพื่อยนๆต่างก็พากันแบกสัมภาระขึ้นรถวิลัย พวกเราไปไว้สิ่งศักสิทธิ์ที่คอยปกป้องวิทยาลัยของพวกเรา เพื่อเอาฤกษ์เอาชัยในการทำงานอาสาครั้งนี้


ณ สถานีรถไฟสามเสน รถวิลัยก็ไปถึงประมาณเกือบหกดมงเย็นเวลาเดินทางจริงๆ คือ 19.30น. ออกจากสถานีเรานำสัมภาระไปวางแต่วางผิดที่เราย้ายของกันถึงสามครั้งแต่ทุกคนก็แสดงความสามัคคีกันเป็นอย่างดีเลยทีเดียว จากนั้นระหว่างรอรถไฟพี่ๆบอกให้ไปหาอะไรทานรองท้องก่อน เพื่อนๆก้แยกย้ายกันตามนั้นส่วนเราคงจะหาเสบียงเก้บไว้ทานบนรถไฟเพราะตอนดึกต้องหิวแน่ๆเพราะข้าวของที่ขายบนรถไฟมันต้องขายแพงกว่าปกติ เมื่อทุกคนมารอรถไฟที่จุดเดียวกันเสียงหัวเราะเสียงพูดคุยก้ดังขึ้นทำเอาคนแถวนั้นหันมามองกันเป็นแถว(คนพูดยังไม่รู้สึกอีก = =") พอรถไฟมาถึงเราก้จับจองที่นั่งกัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่เราเคยนั่งรถไฟ พี่ๆจัดกิจกรรมสันทนาการบนรถไฟได้อย่างสนุกสนานพร้อมกับความตื่นเต้นของทุกคน ทำให้กิจกรรมครั้งนี้สำเร็จไปด้วยดี เย็นระหว่างเดินทางนั้นก็มีพ่อค้าแม่ขายนำของที่ตัวเองทำหรือรับมาจากเถ้่าแก่มาขายบนรถไฟผความสามรถเฉพราะตัวจริงถ้าใครพูดเก่งก็ขายได้หน่อย) จนถึงโคราชบ้านเอง โอ้พระเจ้า!!!!!! มันช่างคล้ายกับวิณญาณหลอนเลยทีเดียวอิอิ จุ๊ๆเงียบๆเข้าไว้555(ความลับ) สรุปว่าคืนนั้นเราได้ยินแต่เสียงโหยหวนทั้งคืน อิอิ ถ้าใครมีโอกาสลองไปนั่งรถไปผ่านแถวๆโคราชนะแล้วจะรู้ว่ามันคืออะไร................

เช้าวันที่ 8 ของเดือนเราเก้บของลงรถไฟพร้อมกับความตื่นเต้นของพวกเราและคนที่นั่นดูท่าจะตื่นเต้นกับความเสียดังของพวกเราเองแหละ^^ เอะยังงัย เหอะๆ สิ่งแรกคือ ทางไปห้องน้ำอยู่ไหน ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันเ้ข้าห้องน้ำแล้วก็รอรถที่จะมารับพวกเราเข้าสู่ค่ายจริงและแล้วรถก้มาถึงพร้อมกับพี่ประธานค่าย ปี3 และพี่เชื้อของเราเอง(พี่รหัส) ระหว่างเดินทางไปเราได้ร้องเพลงประจำรุ่น ของแต่ละชั้นปีอย่างสนุกสนานแล้วก้ผ่านตลาดสดเลยแวะซื้อข้าวของที่จะไปทำกินกันระหว่างอยู่ค่ายกัน

ถึงแล้ว..........บ้านดงบัง(รร.บ้านดงบัง ชื่อยังกะวงนักร้องเกาหลีวงนึง) เราไปไหว้พระที่ดูแลรักษาและปกป้อง รร. ให้คุ้มครอง ดำเนินงานให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เราแยกย้ายกันไปเก็บของดดยมีห้องของน้องอนุบาล 2 ห้อง เป้นที่พักระหว่างอยู่ค่ายอาสาฯ กินข้าวเสร็จพี่ประธานพาเราไปสำรวจบริเวรค่ายที่จะทำว่ามีอะไรบ้าง โดยวันนั้นมีงานบุญประจำปีี่ที่นั่น เราได้รับเกียจติให้ไปร่วมขบวนด้วย ไม่อยากจะบอกเลยว่าพวกเราตื่นเต้นกันทุกคนเลยหล่ะ อิอิ
วันนี้ของพักผ่อนเอาแรงก่อนแล้วกัน เพราะพรุ่งนี้เราจะได้เริ่มปฏิบัติงานเลย.........

วันนี้ฝนตก

สักวาหน้าหนาวช่างหนาวนัก

ขาดไอรักมาห่มใจให้หายหนาว

อันหนาวกายห่มผ้ายังพอคลาย

แต่หนาวใจแทบตายใครบรรเทา

ลมเหมันต์พัดผ่านมานานครั้ง

ยินสำเนียงเสียงฟังช่างหงอยเหงา

จะมีใครบ้างไหมคล้ายกับเรา

ต้องทนเสร้าหนาวในใจไร้รักเอย

.....................................



ขออนุญาตคิดถึงเธอนะ

เพราะหากจะรู้สึกคิดถึงใครสักคนนั้น

แม้ว่าวันนี้ยังไม่ใช่คนรักของฉันเลยก็ตาม...ที...

แต่คงไม่เป็นไรใช่มั๊ยที่จะขอคิดถึงเธอ

หากจะขอให้เขาเป็นคนที่ฉันรัก

และมีเขาอยู่ในใจ

เพียงแค่นี้ในใจได้........แค่คิดถึง

สำหรับวันนี้และัวันหนึ่งก็พอ.......แค่นี้จริงๆ

และเธอจะอยู่ในใจฉันตลอดไป


/////////@@/////////



ฉัน...ยังสำคัญกับเธออยู่ไหม

มี...เหลือแค่ไหนกับความรักจากวันนั้น

ค่า...ของคนนี้กับเดือนปีที่ผูกพัน

แค่...ความรักจากฉันมันพอรึเปล่าคนดี

ไหน...ที่เคยบอกว่าจะไม่เปลี่ยนแปลง

กัน...สิ่งที่แสดงมันต่างเหลือเกินในวันนี้

ใจ...จริงรู้สึกยังไง หมดหรือยัง...เยื่อใยที่เคยมี

เธอ...รู้คำตอบดี ช่วยเฉลยสิว่าฉันควรอยู่หรือไป

(ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่ความรักเพียงแรกพบ)


""""""""______"""""""""



เธอจากฉันไปแล้วในวันนี้

รู้ตัวดีอยู่เสมอในวันนี้

เพราะว่าเธอไม่เคยคิดจะรักกัน

เห็นฉันเป็นแค่ทางผ่านแล้วจากไป

ในวันนั้นเธอมีเขาอยู่เคียงข้าง

ถ้าฉันมีบ้างปวดใจไหม

ฉันอยากรู้ว่าเธอจะคิดยังไง

แต่ตอบทีฉันปวดใจเกินจะทน



TT____TT////

ขอขอบคุณนิตยสาร "กุลสตรี"สำหรับบทกลอนดีๆ

มาร์ชพยาบาล

อันความกรุณาปราณี

จะมีใครบังคับก็หาไม่

หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ

จากฟากฟ้าสุลาลัยสู่แดนดิน

ข้อความนี้องค์พระธีรราชเจ้า

พระโปรดเกล้าประธานให้ใจถวิล

ใช้คุณค่ากรุราไว้อาจิณ

ดั่งวารินจากฟ้าสู้สากล

อันพวกเราเหล่านักเรียนพยาบาล

ปณิธานอนุกูลเพิ่มพูนผล

เรียนวิชากรุณาช่วยปวงชน

ผู้เจ้บไข้ได้พ้นทรมาน

แม้ดรคร้ายจะแพร่พิษถึงปลิดชีพ

จะยึดหลักดวงประทีปคือสงสาร

ยอมเหนื่อยยากตรากตรำใจสำราญ

อุทิศงานเพื่อคนไข้ทั้งใจกาย


(ผุดผ่องพราวคือน้ำใจ)

ฝันสีขาว

เราเฝ้าฝันถึงวันอันสดใส

นานเพียงใดที่เราเฝ้าคอย


ฉันและเธอต่างจับมือหมายมั่น


สู่เส้นทางนั้นสีขาวยาวไกล


จะไปจะไปให้ถึง


แสงจากเทียนดวงหนึ่งมุ่งไป


พวกเราจะรวมจะร่วมกายใจ


ช่วยชนพ้นภัยด้วยน้ำใจเกื้อการุณย์

วันนี้ของวันวาน: พรุ่งนี้แล้ว

วันนี้ของวันวาน: พรุ่งนี้แล้ว

พรุ่งนี้แล้ว

พรุ่งนี้แล้วที่ฉันจะออกเดินทางไปทำอะไรดีๆให้กับสังคม
(พูดแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์ยังไงไม่รู้แฮะ^^)
แต่ยังไงก็ช่างมันเถอะแค่ได้ไปช่วยก็พอแล้วนี่.....
เราจะออกเดินทางประมาณสองทุ่มจากกรุงเทพฯโดยรถบัส
กว่าจะไปถึงก็คงจะใกล้กับเวลากินข้าว(เที่ยง)
ขอให้ฉันและเพื่อนๆพี่ๆเดินทางโดยปลอดภัย
เพราะเด็กๆที่นั่นยังคอยความหวังจากพวกเรานี่^^
........................ แนนสู้ๆนะ อิอิ...............................

ลั๊นลั๊นลา~~~~~~~

มองๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จองๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อิอิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

การที่เราจะสร้างความสุขเล็กๆน้อยๆให้กับชีวิตมันไม่ใช่เรื่องยากหรอก
หากเราเปิดใจต้อนรับกับมัน แค่นี้ชีวิตเราก็มีความสุขได้โดยไม่ต้องใคร่ขว้า
หามาจากไหนเลย

อากาศดีจัง เย้ๆๆๆๆ

นี่คงเป็นอีกวันนี้ที่ฉันอารมณ์ดีเป็นพิเศษ อิอิ

วันเวลาผ่านไปคนเรามักลืมหาความสุขให้กับตัวเอง

ทำงานหาเงิน เรียน แต่ละวันผ่านไปด้วยความตรึงเครียด

จนลืมบางอย่างไป

อะไรที่มันผ่านมาแล้วก็อย่าไปคิดถึงมันเลย ยังงัยมันก็ผ่านมาแล้วนี่!

ยิ้มให้กับวันนี้ดีกว่านะ 5-10-2552

ครึ่งทาง

ใกล้แล้วสินะ ใกล้จะถึงวันที่เรารอแล้ว ก้าวที่สองของฉันฉันต้องก้าวผ่านอตีดมาอย่างเจ็บปวดและในวันข้างหน้่านี้ ฉันก็หวังว่า ฉันจะต้องทำให้มันดียิ่งขึ้นไป เพราะฉันได้เรียนรู้จากอดีตมาแล้วว่า...... มันไม่น่าชื่นชมสักเท่าไหร่ฉันจะเก้บเอาไว้เป็นประสบการณ์ที่ไม่มีวันลืมเลย เชื่อสิ!

หากวันหนึ่ง

หากวันหนึ่งคนที่เริ่มคือฉันทั้งหมด
ฉันแค่อยากจะทำอะไรก้ได้ที่ตามใจฉันต้องการ(เหนื่อยจัง) อยากออกเดินทางไปทั่วโลก
หากฉันทำได้ >> ฉันอยากจะมีเงินสักก้อน ไม่สิ! อะไรก็ได้ ฉันอยากจะมีส่วนช้วยเหลือสังคม อาจจะไม่มีอะไรที่ทำให้สำเร็จด้วยตัวเอง แต่อาจจะใช้มือคนที่มีอุดมการณ์เดียวกันร่วมด้วยช่วยกัน(คนอาสาฯ) ถ้าฉันมีเงินฉันจะไปช่วยคนที่เขาเดือดร้อนกว่าเรา
และฉันก็ขอให้คนที่ทำความดี ได้เจอแต่สิ่งดีๆได้เกิดขึ้นกับชีวิตของพวกเค๊าบ้าง
ทำอะไรก็ได้อย่างนั้นแม้มันจะผิดรูปไปนิด >>ฉันเชื่ออย่างนั้นนะ^^
ขอเวลาทำใจ
29 -03-2552

บางที

บางที การที่เราอยู่กับความเหงา.....................................

มันทำให้เราเรียนรู้ในบางเรื่องที่ไม่เคยได้รู้มาก่อน.....ว่ามั๊ย.....(. . )( . . )

////////////@@@@@/////////////

ไม่ใช่คนอ่อนแอเสมอไป ไม่ใช่คนอ่อนแอเสมอไป ไม่ใช่คนอ่อนแอเสมอไป
1-02-2552/ 19.25น.

แต่ก่อนหน้านี้ ฉันได้แต่ห่วงคนอื่นตลอดคนนั้น คนนี้ว่าเค๊าจะเป็นอย่างไรบ้าง ต้องการอะไรมั๊ย
แต่หลังจากนี้ฉันคงต้องห่วงตัวเองให้มากๆมากกว่าเดิม ...เท่าที่ฉันรู้เค๊าไม่เคยห่วงฉันเลยแม้สักครั้ง
แต่ไม่เป็นไร แค่ขอให้ฉันดูแลพวกเค๊าอยู่ห่างๆ บางทีเค๊าอาจจะมองมันไม่สำคัญ
แต่ฉันก็อยากจะทำแบบนี้ ฉันดีใจมากกว่าที่ทำให้พวกเค๊าได้ยิ้มได้หัวเราะเพราะกับคนตัวเล็กๆอย่างเรา

ขอแค่นี้จริงๆ
21-11-2551/21.00น.

เมื่อตอนเย็น

เมื่อตอนเย็นๆ ฝนตกหนักเลย (อีกอย่างน่ากลัวมากๆ)
วันนี้นอนไม่หลับเลยอ่ะก็ดันนอนตั้งแต่บ่าย 3 - ทุ่มครึ่ง เลยเปิดวิทยุฟังดีเจเล่าว่า......
คนที่เกิดวันอังคารควรใส่แหวนนิ้วกลางข้างซ้ายเท่านั้น มีลักษณะหนาไม่แตกหักง่ายและคงทน
(คงจะมีอย่างเ้ดียวคือ พวกแหวนโลหะทั้งหลายมะงั้นก็ใส่ทองไปเลย^^~)
ถ้าทำตามแล้วจะมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาใขชีวิต ..บางทีฉันก็รู้สึกว่า ชีวิตขาดอะไรบางอย่างไป มัันใช่ความรักรึป่าวนะ? ( จากใครสักคนที่เข้าใจเรา )
เฮ้อ!!!..แต่ตอนนี้ไม่ควรจะมาคิดเรื่องฟุ้งซ่านสิ่งที่ควรคิดตอนนี้ คือ อนาคต ปัจจุบันและปัจจุบัน
เท่านั้น!!~...........คิดทีไรมันท้อทุกทีเลยเฮ้อ!!!!!!

โอ้ชีวิต
8-11-2551

วันนี้เมื่อวันวาน

วันนี้.......

หลังจากที่เมื่อคืนฝนตก ทำให้เช้านี้อากาศดีมากเลยเจ้านกน้อยออกมาหากินในท้องนภาตั้งแต่เช้าตรู่ ผู้คนลุกขึ้นมาทำงานอย่างแข้งขัน แล้วก็มีเพลงทะเลใจ(ของพี่แอด คาราบาว ที่เราชื่นชอบ) ดังขึ้นมามันเข้ากับบรรยากาศได้ลงตัวเลยที่เดียว โดยเฉพาะวิวที่มองรอดผ่านกระจกบานใหญ่ข้างเตียงนอนของฉัน(ที่หอพัก)
ในเพลงมีประโยคนึงที่ชอบ บอกว่า...
* อย่ามัวตามหาแต่ความฝัน แต่ใจ* ในร่างกายกับหาไม่เจอ
* เพราะสิ่งสำคัญในร่างกาย คือ หัวใจ.....ของเรา
ถ้าหากคนเราไม่ได้เป็นในสิ่งที่ตัวเองฝันเอาไว้ เราก็ควรจะเป้นในสิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เพื่อาเราจะนำสิ่งที่เรียกว่า..."เป็น"...มาเป็นฐานที่จะก้าวขึ้นไปสู่ความฝันอย่างมั่นคง โดยมีฐานและความเป็นจริงคู่กัน
"ฉันได้รับโอกาสและความฝัน" ฉันดีใจ สุขใจ สุขทุกอย่างเลย แต่ถ้าฉันเสียโอกาสหรือมันวิ่งผ่านฉันไป ฉันรัก ฉันชอบ ฉันดีใจในสิ่งที่ฉันอยากเป็น
โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน ชีวิตของเราก็เหมือนกันขอแค่ไม่ทำให้คัยเดือดร้อนแค่นี้ก้พอแล้วสินะ