วันแรกของการเดินทางไปค่ายอาสาฯที่บ้านดง อำเภอดอนมดแดง จังหวัดอุบลราชธานี 7-15 มีนาคม
มันช่างเงียบเหงาจนได้ยินเสียงหัวใจของฉันมันเต้นดัง แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ไปค่ายมากๆ เพื่อยนๆต่างก็พากันแบกสัมภาระขึ้นรถวิลัย พวกเราไปไว้สิ่งศักสิทธิ์ที่คอยปกป้องวิทยาลัยของพวกเรา เพื่อเอาฤกษ์เอาชัยในการทำงานอาสาครั้งนี้
ณ สถานีรถไฟสามเสน รถวิลัยก็ไปถึงประมาณเกือบหกดมงเย็นเวลาเดินทางจริงๆ คือ 19.30น. ออกจากสถานีเรานำสัมภาระไปวางแต่วางผิดที่เราย้ายของกันถึงสามครั้งแต่ทุกคนก็แสดงความสามัคคีกันเป็นอย่างดีเลยทีเดียว จากนั้นระหว่างรอรถไฟพี่ๆบอกให้ไปหาอะไรทานรองท้องก่อน เพื่อนๆก้แยกย้ายกันตามนั้นส่วนเราคงจะหาเสบียงเก้บไว้ทานบนรถไฟเพราะตอนดึกต้องหิวแน่ๆเพราะข้าวของที่ขายบนรถไฟมันต้องขายแพงกว่าปกติ เมื่อทุกคนมารอรถไฟที่จุดเดียวกันเสียงหัวเราะเสียงพูดคุยก้ดังขึ้นทำเอาคนแถวนั้นหันมามองกันเป็นแถว(คนพูดยังไม่รู้สึกอีก = =") พอรถไฟมาถึงเราก้จับจองที่นั่งกัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่เราเคยนั่งรถไฟ พี่ๆจัดกิจกรรมสันทนาการบนรถไฟได้อย่างสนุกสนานพร้อมกับความตื่นเต้นของทุกคน ทำให้กิจกรรมครั้งนี้สำเร็จไปด้วยดี เย็นระหว่างเดินทางนั้นก็มีพ่อค้าแม่ขายนำของที่ตัวเองทำหรือรับมาจากเถ้่าแก่มาขายบนรถไฟผความสามรถเฉพราะตัวจริงถ้าใครพูดเก่งก็ขายได้หน่อย) จนถึงโคราชบ้านเอง โอ้พระเจ้า!!!!!! มันช่างคล้ายกับวิณญาณหลอนเลยทีเดียวอิอิ จุ๊ๆเงียบๆเข้าไว้555(ความลับ) สรุปว่าคืนนั้นเราได้ยินแต่เสียงโหยหวนทั้งคืน อิอิ ถ้าใครมีโอกาสลองไปนั่งรถไปผ่านแถวๆโคราชนะแล้วจะรู้ว่ามันคืออะไร................
เช้าวันที่ 8 ของเดือนเราเก้บของลงรถไฟพร้อมกับความตื่นเต้นของพวกเราและคนที่นั่นดูท่าจะตื่นเต้นกับความเสียดังของพวกเราเองแหละ^^ เอะยังงัย เหอะๆ สิ่งแรกคือ ทางไปห้องน้ำอยู่ไหน ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันเ้ข้าห้องน้ำแล้วก็รอรถที่จะมารับพวกเราเข้าสู่ค่ายจริงและแล้วรถก้มาถึงพร้อมกับพี่ประธานค่าย ปี3 และพี่เชื้อของเราเอง(พี่รหัส) ระหว่างเดินทางไปเราได้ร้องเพลงประจำรุ่น ของแต่ละชั้นปีอย่างสนุกสนานแล้วก้ผ่านตลาดสดเลยแวะซื้อข้าวของที่จะไปทำกินกันระหว่างอยู่ค่ายกัน
ถึงแล้ว..........บ้านดงบัง(รร.บ้านดงบัง ชื่อยังกะวงนักร้องเกาหลีวงนึง) เราไปไหว้พระที่ดูแลรักษาและปกป้อง รร. ให้คุ้มครอง ดำเนินงานให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เราแยกย้ายกันไปเก็บของดดยมีห้องของน้องอนุบาล 2 ห้อง เป้นที่พักระหว่างอยู่ค่ายอาสาฯ กินข้าวเสร็จพี่ประธานพาเราไปสำรวจบริเวรค่ายที่จะทำว่ามีอะไรบ้าง โดยวันนั้นมีงานบุญประจำปีี่ที่นั่น เราได้รับเกียจติให้ไปร่วมขบวนด้วย ไม่อยากจะบอกเลยว่าพวกเราตื่นเต้นกันทุกคนเลยหล่ะ อิอิ
วันนี้ของพักผ่อนเอาแรงก่อนแล้วกัน เพราะพรุ่งนี้เราจะได้เริ่มปฏิบัติงานเลย.........
มันช่างเงียบเหงาจนได้ยินเสียงหัวใจของฉันมันเต้นดัง แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ไปค่ายมากๆ เพื่อยนๆต่างก็พากันแบกสัมภาระขึ้นรถวิลัย พวกเราไปไว้สิ่งศักสิทธิ์ที่คอยปกป้องวิทยาลัยของพวกเรา เพื่อเอาฤกษ์เอาชัยในการทำงานอาสาครั้งนี้
ณ สถานีรถไฟสามเสน รถวิลัยก็ไปถึงประมาณเกือบหกดมงเย็นเวลาเดินทางจริงๆ คือ 19.30น. ออกจากสถานีเรานำสัมภาระไปวางแต่วางผิดที่เราย้ายของกันถึงสามครั้งแต่ทุกคนก็แสดงความสามัคคีกันเป็นอย่างดีเลยทีเดียว จากนั้นระหว่างรอรถไฟพี่ๆบอกให้ไปหาอะไรทานรองท้องก่อน เพื่อนๆก้แยกย้ายกันตามนั้นส่วนเราคงจะหาเสบียงเก้บไว้ทานบนรถไฟเพราะตอนดึกต้องหิวแน่ๆเพราะข้าวของที่ขายบนรถไฟมันต้องขายแพงกว่าปกติ เมื่อทุกคนมารอรถไฟที่จุดเดียวกันเสียงหัวเราะเสียงพูดคุยก้ดังขึ้นทำเอาคนแถวนั้นหันมามองกันเป็นแถว(คนพูดยังไม่รู้สึกอีก = =") พอรถไฟมาถึงเราก้จับจองที่นั่งกัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่เราเคยนั่งรถไฟ พี่ๆจัดกิจกรรมสันทนาการบนรถไฟได้อย่างสนุกสนานพร้อมกับความตื่นเต้นของทุกคน ทำให้กิจกรรมครั้งนี้สำเร็จไปด้วยดี เย็นระหว่างเดินทางนั้นก็มีพ่อค้าแม่ขายนำของที่ตัวเองทำหรือรับมาจากเถ้่าแก่มาขายบนรถไฟผความสามรถเฉพราะตัวจริงถ้าใครพูดเก่งก็ขายได้หน่อย) จนถึงโคราชบ้านเอง โอ้พระเจ้า!!!!!! มันช่างคล้ายกับวิณญาณหลอนเลยทีเดียวอิอิ จุ๊ๆเงียบๆเข้าไว้555(ความลับ) สรุปว่าคืนนั้นเราได้ยินแต่เสียงโหยหวนทั้งคืน อิอิ ถ้าใครมีโอกาสลองไปนั่งรถไปผ่านแถวๆโคราชนะแล้วจะรู้ว่ามันคืออะไร................
เช้าวันที่ 8 ของเดือนเราเก้บของลงรถไฟพร้อมกับความตื่นเต้นของพวกเราและคนที่นั่นดูท่าจะตื่นเต้นกับความเสียดังของพวกเราเองแหละ^^ เอะยังงัย เหอะๆ สิ่งแรกคือ ทางไปห้องน้ำอยู่ไหน ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันเ้ข้าห้องน้ำแล้วก็รอรถที่จะมารับพวกเราเข้าสู่ค่ายจริงและแล้วรถก้มาถึงพร้อมกับพี่ประธานค่าย ปี3 และพี่เชื้อของเราเอง(พี่รหัส) ระหว่างเดินทางไปเราได้ร้องเพลงประจำรุ่น ของแต่ละชั้นปีอย่างสนุกสนานแล้วก้ผ่านตลาดสดเลยแวะซื้อข้าวของที่จะไปทำกินกันระหว่างอยู่ค่ายกัน
ถึงแล้ว..........บ้านดงบัง(รร.บ้านดงบัง ชื่อยังกะวงนักร้องเกาหลีวงนึง) เราไปไหว้พระที่ดูแลรักษาและปกป้อง รร. ให้คุ้มครอง ดำเนินงานให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เราแยกย้ายกันไปเก็บของดดยมีห้องของน้องอนุบาล 2 ห้อง เป้นที่พักระหว่างอยู่ค่ายอาสาฯ กินข้าวเสร็จพี่ประธานพาเราไปสำรวจบริเวรค่ายที่จะทำว่ามีอะไรบ้าง โดยวันนั้นมีงานบุญประจำปีี่ที่นั่น เราได้รับเกียจติให้ไปร่วมขบวนด้วย ไม่อยากจะบอกเลยว่าพวกเราตื่นเต้นกันทุกคนเลยหล่ะ อิอิ
วันนี้ของพักผ่อนเอาแรงก่อนแล้วกัน เพราะพรุ่งนี้เราจะได้เริ่มปฏิบัติงานเลย.........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
การที่เราอยู่คนเดียวไม่ได้แปลว่าเราเหงาเสมอไป^^