เราต่างเกิดมาไม่เท่ากัน

บางวันที่ฉันรู้สึกแย่เหลือเกินกับชีวิตของตัวเอง

มองออกไปนอกหน้าต่างรถ

เห็นคนนอนข้างถนน คนเก็บขยะไปขาย

ฉันก็มีคำถามมากมาย

ทำไมคนเราเกิดมาจึงแตกต่างกัน

จึงได้รับอะไรไม่เท่ากัน

ทำไมจึงต้องมีขอทาน

ทำไม่บางคนจึงต้องคาบช้อนเงินช้อนทองมาตั้งแต่เกิด

ทำไมบางคนจึงไม่ต้องทำงานเหน็ดเหนื่อย

บางคนทำไมจึงสวยหุ่นดี และร่ำรวยเงินทอง

ทำไมบางคนจึงเป็นคนแแคระ

ทำไมบาางคนจึงมีหัวดี เรียนหนังสือเก่ง

ทำไมบางคสสมองไม่จำไรเลยจริงๆ

ทำไมคนรวยบางคนจึงมีลูกเป็นออทิสติก

ทำไมคนเราเกิดมาจึงแตกต่างกัน

ทำไมโลกจึงไม่ยุติธรรม

ฉันตอบตัวเองพร้อมกับตอบคนอื่นๆได้ว่า

ในโลกนี้ไม่มีความยุติธรรม อย่าถามหาความเท่ากัน

เพราะมันไม่มี.........

มันมีแต่ความสมดุล

มันมีแต่ระดับที่แตกต่าง

มันมีกรรมต่างๆกัน

มันเคยทำกิจกรรมต่างๆและชดใช้กลับไปต่างวาระกัน

ต้นไม้ยังมีกิ่งก้านใบที่ต่างระดับ

รับแสงไม่เท่าเทียมกัน

นับประสาอะไรกับชีวิตคนอื่นๆ

เกิดมาแล้ว คนเราต้องตั้งเป้าหมายของชีวิต

ไม่มีอะไรดีไปกว่าเป้าหมายในการทำดี

เป้าหมายที่ช่วยเหลือเผื่อแผ่

เป้าหมายตอบแทนพ่อแม่

เป้าหมายที่ยอมรับสิ่งที่เกิดมาแล้ว

และเราเปลัี่ยนอะไรไม่ได้ในอดีต

แต่เรากำหนดปัจจุบันได้

เราตั้งใจเรียนหนังสือได้

เรากล้าหาญที่จะยอมรับความจน

เรากล้าหาญที่จะยอมรับความไม่สวย

เรากล้าหาญที่จะทำดี

เรากล้าหาญที่จะให้อภัย

ความจริงมันเจ็บปวด แต่ถ้าเรายอมรับมันได้

มันก้ไม่มีอะไรต้องกลัว

การยอมรับให้ได้เนี่ยมันลำบากจริง

แต่ถ้าทำได้ชีวิตจะเป้นสุขจริงๆ

และไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร


เรื่องนี้สอนฉันอยู่เสมอ

เพราะฉันจะตั้งคำถามทุกครั้งว่า ทำไมคนเก็บขยะข้างทางคนนั้นจึงต้องมีชะตากรรมอย่างนั้น

ฉันมักเชื่อเสมอว่า มันเป้นจากผลกรรมจากชาติที่แล้ว ชาตินี้เลยมีผลถึงชาตินี้


ขอบคุณสำหรับบทความดีๆจาก

Thought is the Boss (นายฉันชื่อ ความคิด)

ดอกไม้สีขาว : Dokmaiseekhao

ค่ายอาสาจังหวัดตาก

ค่ายอาสาฯจังหวัดตาก…..............

เก็บตกก่อนออกค่าย
18.35น. ก่อนออกเดินทางอยากบอกว่า ห้า~~แวะไปหาไรกินร้านข้างๆวิลัย(เดินตามกลิ่น) ไปกัน 7 คน มันก็ตลกมั๊ยว่า..สั่งกับข้าวเหมือนกันกลัวว่าจะไปไม่ทันรถออก แต่บังเอิญ!!! พี่ดันโทรมาบอกว่า..แนนสั่งข้าวให้พี่ด้วย 7 ชุด เหอะๆ >>> สรุปแล้วไอ้เรารีบเพื่อคัย
วันนี้คงไม่มีอะไรมาก แค่รอเวลาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราออกค่าย และครั้งนี้ก็เช่นกัน มันยังคงสนุกสนานเหมือนเดิม เพลงแรกที่ดังขึ้นคือ..เพลง (มันของคู่กัน)คงไม่ต้องบอกนะว่าเสียงกลองดังขึ้นว่าอะไรจะเกิดขึ้นอิอิ.......มันก็ดังไง
หล่ะ^^

ถึงแล้วเมืองตาก เฮ้อถึงซะทีตากแต่จุดหมายของเราคือโรงเรียนตำรวจตะเวนชายแดนบ้านแสมใหญ่ ตำบลสามหมื่น อำเภอแม่ละมาด
จังหวัดตาก
ตอนนี้เรากำลังอยู่อำเภอแม่ละมาด เราจะต้องขนของย้ายไปยังรถอีกคันเพื่อจะได้เดินทางอย่างสะดวก กว่าจะขนเสร็จก็ประมาณเก้าโมงไปแล้ว หมดแล้ว!!!!ต่อจากนี้คือการเดินทางอย่างแท้จริง.......





ต้นไม้ เสียงนก หมอกที่กำลังจะจางหายไปกับแสงแดดอ่อนยามเช้า บรรยากาศทิวทัศน์มันยังกะฝันเลยหล่ะ แต่ติดที่ว่าเส้นทางมหาโหด(ถนนเก่ามากๆ) ตับไตไส้พุงคงจะสลับที่กันหมดแล้ว สงสัยหลังจากกลับแล้วต้องไปตรวจเช็คร่างกายซะหน่อย ไกลแสนไกลสุดโค้งขอบฟ้า....มันนานจริงๆ กว่ารถจะวิ่งผ่านสักคันรอเป็นชั่วโมง ว้าวววว!!!!!!ถึงแล้วขอบคุณพระเจ้า พอมาถึงพวกเราก็ไปประชุมกันที่โรงอาหารของเด็กๆที่นั้น แนะนำตัวกับผู้อำนวยการให้รู้จัก ต่อไปเราจะไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของที่นั่นที่ที่ทุกคนเคารพนัพถือกัน พอไหว้เสร็จก็กินข้าว กินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว พี่นัดประชุมอีกที่บ่ายสองโมงเจอกัน ค่ายนี้ได้เริ่มแล้ว
แบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่ๆ กลุ่มแรกไปรื้ออาคารเรียนออก ส่วนอีกกลุ่มไปขนทรายเข้าโรงเรียน(ฉ๊านนนนนนนเอง)ขนจากคลองน้ำไหล...เอ้า!!คนละไม้ละมือ ทั้งหมดก็สามคันรถกระบะมือระบมไปตามๆกันTT_____TT
แป๊บเดียวสี่โมงเย็นแระ พี่เลยพาไปเล่นน้ำตกอิอิ...แต่น่าเสียดายอีกครั้งเราดันเป็นวันนั้นของเดือน(ค่ายที่แล้วก็เป็นเง้อเซ็งเลย) หกโมงเย็นกินข้าว อยากบอกว่าเป็นอาหารที่สุดแสนจะอร่อยมากมาย (น้ำพริกกระปิ ไข่เจียว) อาหารย่อยสักพักก็ตามด้วยกิจกรรมสันทนาการ วันนี้คืนแรกของค่าย กิจกรรมเลยไม่มากเท่าไหร่ แต่พรุ่งนี้สิ ลุย!~
“ ผ่านไปอีกวันแล้วนะไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นกับวันพรุ่งนี้แต่วันนี้ฉันทำเต็มที่ที่สุดแล้ว “




14 – 10 - 52
วันที่สองของการมาค่ายแล้ว นึกว่าจะได้อยู่เวรที่ไหนได้เป็นพี่ปีสามอยู่ทั้งหมด^^ มันเป็นแสดงถึงความเสียสละกันใหม่หมู่คณะ น่าชื่นชมมั๊ยหล่ะ(คัยไม่ชื่นแต่เราชม) ฝนตกประมาณตีสี่ เอ๊ะ.. ได้ข่าวว่าเราตากผ้าไว้มะใช่หรอ555 เปียกในที่สุดก็เปียกจริงๆ
พี่แบ่งออกเป็นสามโครง โครงแรกโครงสร้าง . สวัสดิการ . โครงสอน......ส่วนเราหรอไม่รู้คิดงัยให้เราอยู่แต่โครงสร้าง ตั้งแต่ทำค่ายมาได้อยู่แต่โครงสร้าง สงสัยจะเห็นเราเป็นผู้หญิงบอบบางมั้ง555เลยให้ทำแต่งานหนักๆ
กินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำงาน มีทั้งถอนตะปู ทุบปูน ลื้ออาคาร ล่อนทราย เง้ออออออไม่ขอบรรยายแระกันนะบอกได้เลยว่า เหนื่อยโคตร
อาบน้ำ กินข้าวเย็น สันทนาการ ประชุมสรุปโครงแต่ละโครงที่ทำมาทั้งวัน และนัดแนะเตรียมคนเข้าทำงานตามโครงต่างๆสลับผลัดเปลี่ยนกันไป ทุกคนจะต้องได้ทำกันทุกโครง
ผ่านไปอีกวันแล้วนะ เวลาที่เราจะทำอะไรดีดีให้กับใครสักคนเนี่ย เวลามันช่างผ่านไปเร็วจริงๆ ว่ามั๊ย......
อ่ะๆๆๆๆๆๆเข้าเวรตั้งแต่ตีสี่ถึงหกโมงเช้า





15 – 10 - 52
วันนี้ตื่นตั้งแต่ตีสี่เพื่อจะเข้าเวร หกโมงเช้าง่วงก็ง่วง มืดก็มืด น่ากลัวก็น่ากลัว ไม่รู้จะทำอะไร เพื่อนอีกคนก็เล่นโดมิโน่ โอ๊ยยยยง่วง งั้นของีบก่อนนะทุกคนแป๊บเดียวเองอิอิ สักพักเพื่อนก็มาปลุก ไม่รู้จะทำอะไรเลยเล่นต่อเพลงมันซะเลยอิอิสนุกมากๆ เอาเป็นว่าวันนี้คนที่นอนอยู่ตรงกับห้องเข้าเวรไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลยหล่ะ...เช้าแล้ว
และอีกวันหนึ่งที่เราอยู่โครงสร้าง วันนี้ไปตัดไม้ไผ่ที่นอกหมู่บ้าน>>>ครูใหญ่แบบว่าขับรถไม่ดู รถ-ถนน-คนเลยที่เดียว555ขาซิ่งประจำดอย
พอมาถึง รร. ก็ต้องเก็บไม้ลงจากรถ แผ่ไม้ไผ่ กว่าจะเสร็จก็ตั้งนาน ไปๆๆๆๆไปอาบน้ำกันวันนี้สันทนาการเขาหนุกจริงๆ
ฝันดี............

16-10-52
เช้าวันนี้ตื่นตั้งแต่เช้าเพราะต้องมาออกกำลังกาย พี่บอกว่าจะต้องคิดคนละท่าเพื่อนำเพื่อนๆแต่เราคิดนะ>>>สงสัยพี่คิดท่าออกกำลังกายไม่ออกโดยเพราะคนนำ อิ อิ
ส่วนวันนี้ก็ออกโครงสร้างเหมือนเดิม ที่แรกนึกว่าจะได้ก่ออิฐก่อปูนที่ไหนได้ก็ไปขนทรายเข้ารงเรียนทั้งเช้าทั้งบ่าย งานวัน พรุ่งนี้ก็จะมีก่ออิฐด้านหน้าอาคารเรียนเพราะวันนี้ก่อด้านหลังก่อน อาจารย์ ตชด. บอกว่าคงจะเสร็จประมาณค่ำๆใกล้ จะได้เห็นความสำเร็จแล้วสินะเรา



เฮ้อ!!!ไม่อยากกลับเลยยยยยยอยากออกเดินทางแบบบนี้ต่อจังง
อ่ะ!!! วันนี้มีแขกรับเชิญมาด้วยคือ พี่เกี้ยวมาช่วยเป็นหัวหน้านำสันทนาการโดยเฉพาะ ตั้งแต่ทำค่ายมาค่ายนี้แหละสันได้ใจจริงๆ

17-10-52
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ทำค่าย
วันนี้ตื่นตั่งแต่ตีสี่เพื่อจะมาทำอาหารให้กับทุกๆคนในค่ายได้ทานกัน อะไรเยอะแยะไปหมดเลยวันนี้ครัววุ่ยวายหรือว่ามันวุ่นวายแบบนี้อยู่แล้วนะเหอะๆ กว่าจะได้กับข้าวแต่ละอย่างกว่าจะหั่น ต้ม นึ่ง สารพัดนานาอาหาร เราไม่ได้ทำให้เฉพาะชาวค่ายทานแต่เราทำให้คนทั้งโรงเรียนทานด้วยมั้งมันก็เลยดูวุ่นวายยยยยยย
เพื่อนบอกว่าเป็นเพราะเรามาอยู่นะเนี่ยกับข้าวถึงได้อร่อยกว่าทุกวัน^^/*O* 555 มันเป็นไปได้หริอนี่
คืนนี้มีพิธีเทียนที่ชาวค่ายจะทำกันกันครั้งในคืนสุดท้ายของค่ายอาสาฯซึ่งเป็นพิธีที่ศักดิ์สิทธิ์มากและหลังจากนั้นก็จะมีพิธีเปิดใจสำหรับชาวค่ายหลังจากนั้นก็มีมินิปาตี้ NURSเล็กๆบนดอยสูงอิอิ

หากมีโอกาสเราคงได้มาร่วมทำค่ายกันอีกนะ
(คนอย่างพวกเราชอบอาสาฯ)
ปล. ไปซื้อของฝากที่แม่เมย จ.ตาก





“ เพลงรักน้อง “
เจ้านกน้อยล่องลอยโผล บิน
จากแผ่นดินทะเลสีคราม
ความเหงาเอยเหมือนคอยเหยียบย่ำให้ทรมาน
ฝ่าลมแล้วด้วยแรงท้าทาย
สู่จุดหมายที่ไกลริบตา
เพียงพบเธอทุกวันเห็นหน้าอิ่มเอิบดวงมาลย์
* ดอกไม้แย้มกลีบ บานแล้วในใจฉัน
จงหอมชั่วนิรันดร์มิโรยร่วงผ่านจากใจเราผอง
จงมอบความรักด้วยใจพักดี มอบชีวีให้เธอคุ้มครอง
** ความหวังดีจงมาปกป้องทั้งตื่นและฝัน

เก็บตกก่อนกลับ
ภาษากะเหรี่ยงวันละคำ วันนี้เสนอคำว่า
เง หมายถึง สวย
แนนเง หมายถึง แนนสวย 555