วันพุธที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2554

คุณเคยเห็นคนตาบอดไม๊ ?

คุณเคยเห็นคนตาบอดไม๊ ? 

คนตาบอด...ที่เดินไปไหนต่อไหนด้วยกันเป็นคู่.... 
คุณอาจเจอพวกเขาได้ ในที่ที่มีคนอยู่กันเยอะๆ 
เช่น..ตลาดนัด... 
พวกเขาไปที่นั่น เพราะหวังว่า... คงจะมี คนใจบุญ 
ไปเดินอยู่ที่นั่นบ้าง... 
คนสองคน...ที่จับมือกัน...ค่อยๆ เดินกระเถิบไปด้วยกันทีละนิด..ทีละนิด.
เพราะต่างคน ต่างก็มองไม่เห็นอะไรกันทั้งคู่... 
นอกจากไม้เท้าคนละอันแล้ว...ในมือพวกเขาถือวิทยุเก่าๆเครื่องนึง... 
กับไมค์อีกอีกหนึ่งอัน...ที่ขาดไม่ได้ 
ก็คือขันอลูมิเนียม... 
อาวุธสำคัญที่ใช้หากินอยู่ทุกวัน.. 
ผมไม่ คุ้นหู กับเพลงที่เขาร้องนักหรอก.. 
แต่ก็ดูว่าเขาตั้งใจร้องเหลือเกิน... 
และดูเหมือนเขาก็ หวัง ว่าคุณจะต้องชอบมัน... 

ผมเห็นเขาจับมือกัน... 

วินาทีนั้น...
ทำให้ผมนึกถึงอะไรบางอย่างที่ผมเคยมองข้ามมาตลอด.. 
คุณเคยนึกถึงความรักของ..คนตาบอด..หรือเปล่า.... 
ตนตาบอดรักกันได้ยังไงนะ...
เพราะคนตาบอด...ไม่เคยรู้เลยว่า... 

คนรักของเขา..มีหน้าตาเป็นอย่างไร.. 

คนตาบอด..จะรู้จักก็เพียงจิตใจของคนรักของเขาเท่านั้น. 
เมื่อเขามีความพอใจกันและกัน.... 
ไม่มีเกียรติยศ ศักดิ์ศรี 
ให้กังวลใจ...เพราะต่างคนก็ต่างไม่มีสิ่งนี้... 
ต่างคน..ต่างก็ไม่มีเงิน... 
ตาสองข้าง ปิดสนิท....แต่เปิดใจเข้าหากัน.. 
คนสองคนที่อยู่ด้วยกัน ด้วย " ใ จ " ล้วนๆ... 

ความรัก....ก็เกิดจากตรงนั้น. 

คนตาบอด พาคนที่เขารัก ไปด้วยกันทุกหนทุกแห่ง... 
คนตาบอด ไม่เคยกลับบ้านดึก... 
คนตาบอด ออกจากบ้านพร้อมกัน...และกลับถึงบ้านพร้อมกัน... 
พวกเขาเคยแยกกันบ้างหรือเปล่านะ.... ? 
คุณรู้หรือเปล่า.....คนตาบอด 
จับมือของคนที่เขารักไว้ตลอดทั้งวัน... 


คุณเคยทำอย่างเขาบ้างไม๊... ? 

ผมกลับมานึกถึงความรักของคนที่ตาดี... 
หลายๆ คน มีเกียรติยศ หน้าที่ การงาน ที่ดีเหลือเกิน... 
หลายๆ คน ทั้งหล่อ ทั้งสวย...ทั้งรวย ทั้งฉลาด... 
แต่พวกเราหลายๆคนกลับต้องมาเสียใจเพราะความรัก... 

หรือว่าพวกเรามองเห็นกัน....เพื่อจะเรียกร้องสิ่งที่เราต้องการให้มากขึ้น.. 

เอ....พวกเราคาดหวังอะไรจากคนที่เรารัก....มากเกินไปหรือเปล่านะ... 
อนาคตของคนตาบอด..อยู่ตรงไหนก็ไม่รู้... 
ดูเหมือนเขาจะ...สงสัยก็เพียงแต่ว่า... 
วันพรุ่งนี้...จะมีคนใจบุญซักกี่คน... 
ที่ทำให้พวกเขากลับบ้านด้วยกันอย่างมีความสุข.... 
ตอนที่ผมเขียนกระทู้นี้อยู่...พวกเขาก็คงนอนหลับกันแล้ว... 
พวกเขาคงไม่มีงานที่ต้องทำดึกๆ เหมือนผมหรอก...คุณว่าไม๊ ?? 

ขอบคุณตลาดนัด...ที่ทำให้ผมเห็นภาพดีๆในวันนี้.... 
ผมเชื่อว่าครั้งหน้า.ที่คุณเห็นคนตาบอด...ใจของคุณจะเปิดกว้างขึ้น... 
คุณอาจมองเห็นภาพที่คุณไม่เคยมองเห็น... 
ไม่ใช่ด้วยตา...แต่เห็นด้วยหัวใจ... 
เหมือนกับภาพที่ผมได้เห็นในวันนี้... 

Ps... ขอบคุณ...ที่อ่านจนจบ....
Credit By Fwd Mail

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

การที่เราอยู่คนเดียวไม่ได้แปลว่าเราเหงาเสมอไป^^